Een foto is een momentopname. Het kan een beeld zijn van een fractie van een seconde uit het leven van een wereldburger. De foto, het geschreven licht, wordt op papier vereeuwigd, waarna het wordt omlijst of gearchiveerd, opgehangen of opgeborgen. Beelden uit het verleden stapelen zich voor de eeuwigheid op. Beelden in het geheugen lopen door elkaar heen. Op het ene moment bevind ik me in Zuid-Amerika en het volgende moment in Afrika en binnen een duizendste seconde ben ik in de bergen van Zwitserland. Wat doen die beelden met elkaar en hoe beïnvloeden ze elkaar? Ogenschijnlijk heeft Ecuador niks met Egypte te maken. De Alpen, de Andes en de Atlas kunnen elkaar nooit ontmoeten.
Met mijn serie fotolagen (wereldlagen) probeer ik verschillende werelden bij elkaar te brengen. Ook mijn eigen werkruimte is daarbij betrokken. De omgeving waar ik mijn foto’s bekijk zijn onderdeel van het totaalbeeld geworden. Er zijn steeds drie of meerdere foto’s aanwezig, die transparant over elkaar heen liggen. Dit beeld in lagen is wederom gefotografeerd in mijn werkomgeving. Op die manier probeer ik een nieuw licht te werpen op verschillende series foto’s die ik de afgelopen 20 jaar tijdens mijn reizen naar Zuid-Amerika en Afrika maakte. Ook duikt er af en toe een vakantiefoto uit Zwitserland op of een beeld van de provincie Zeeland, waar ik woon.
Hoe kijk ik naar een foto, daar gaat het hier om. Een foto zie je namelijk niet alleen, niet geïsoleerd. Altijd is er een omgeving of omlijsting aanwezig die het kijken naar de wereld beïnvloed, net zoals een stemming je gedachten beïnvloed. Het is altijd meer dan een plaatje, net zoals in het geheugen, vermengt het ene beeld zich met het andere en schep je keer op keer een nieuwe wereld. In deze serie wereldlagen probeer ik de kijker dan ook op een andere manier naar een foto te laten kijken, misschien bewuster en intenser naar het beeld in het beeld te laten kijken.
